อ่านหนังสืออยู่ดีดีก็คิดถึงคนหลายๆคน
แล้วก็เกิดความรู้สึกภูมิใจในตัวคุณๆเหล่านั้น
เหตุผลของความภูมิใจก็แตกต่างกันออกไป มีทั้ง

คนที่ดูเป็นคนธรรมดาๆ ไม่โดดเด่น แต่เป็นที่ต้องการของคนมากมาย
คนที่มีสาระ แต่มีวิธีพูดให้ดูเป็นเรื่องไร้สาระได้
คนที่เป็นผู้ฟังที่ดี และเข้าใจในเรื่องๆนั้นได้โดยที่ไม่ต้องพูดอะไรมากมาย และสบายใจเสมอ เวลาที่ได้พูดคุย หรือปรึกษาอะไรด้วย
คนที่เข้ากับคนอื่นๆได้ง่าย ห่วงใยความรู้สึกของคนรอบๆข้างเสมอ
คนที่มีความซื่อสัตย์และรักษาสัญญาเสมอ จริงจัง แต่ก็ไม่เครียด
คนที่วาดรูปเก่งดี อยากวาดอะไรก็ได้ วาดแล้วเหมือนทุกภาพเลย
คนที่มีความคิดเป็นของตัวเอง ตรงไปตรงมา ไม่ทำให้ต้องเสียเวลา

นี่ก็เป็นภาพที่ข้าพเจ้าเห็น และคิดว่ามันคือตัวตนของคุณๆเหล่านั้น
บังเอิญนึกถึงคุณๆขึ้นมา . . . . . ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน . . . . .

มิน่า อ่านหนังสือแล้วจำอะไรไม่ได้เลย -_-!