Saturday, March 19, 2005

ติ๊สท์ .. สาดดด


ศุกร์ที่ 18 มีนาคม พุทธศักราช 2548 ณ งาน first art ของ CU art edฯ #33

(แทรกแป๊บนึง ตอนนี้ดูงานประกาศรางวัล season award แม่บอกว่าเพลงไรวะ ฟังไม่รู้เรื่อง
อิอิอิ เพลงของไทเทเนียม จะบอกว่าฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน แต่มันส์สาดดดด )

ทึ่งจริง กับผลงานของเพื่อน และเพื่อนๆของเพื่อน
ชอบๆ แบบไม่มีเหตุผล

มีเพื่อนอุ๊คนนึง ติ๊ส สาดดดดด
เห็นหน้าก้อพอรู้ว่าติ๊ส ท่าทางก้อสื่อว่าติส แต่ไม่คิดว่าจะเป็นได้ขนาดนี้
พอดีได้สมุดที่ระลึกของงาน หน้าที่ 72 ของหนังสือ คือประวัติ และบรรยายผลงานของเพื่อนอุ๊คนนี้

สะดุดตรงคำบรรยายเค้านี่แหละ .. แม่เจ้า .. เค้าจารึกไว้ ดังนี้

"ภาพบุครางคนางค์ ในอุดมคติศิริตา ณ ศาลาศิลปิน
ภาพถ่ายในศาสตร์แห่งอนันตกาล ธ ศิลป์ ความงามงดหมดจดทั้งกายา
แต่งเติมตกเต็มดวงจิติประภาผูกพันธ นานาการ เสรีสภาวะ
สถิตประดิษฐานบนผินแผ่นแดนดิน ดาดา ดาดแดงแดนสุริยันทันทิวา
ถิ่นสถาอาณงค์คละครางคราญ บัญบาญประจันจา จินตกวิสิตตบุรุษ โอ้โอ้ อกเจ้าเอาใจ
ไวไวทวิกาข้าฯจักเกี้ยวกด ปลดปลดปล่อยลำแสงสล้าง แรงแรงเร้ารายรักษ์
รี้เรไรวราอาอาจะอางย้าวเยื่องเอื้องชิงชั้นชิ้นแก้วแก่นนพเก้าแก้วกล้าก้าว
เอ่อเอื้อนเคลื่อนเข้าเขื่อนขามข้ามเขตเขมโขม โดมสะแทกทั้นษะทกศะทกท้าน......แผ่นฟิล์ม"
-นที ศรีทองกูร

สรุปว่าที่บรรยายมาทั้งหมด กระจ่างได้ด้วย "สะแทกทั้นษะทกศะทกท้าน......แผ่นฟิล์ม"
ผลงานของเดียร์ก้อคือ ภาพถ่าย Portrait ในหัวข้อ Super Portrait น่ะเอง

นี่ดิ เด็กแนว ตัวจริง! แนวทางของตัวเอง รู้จักและยอมรับในตัวตน ไม่พยายามเป็นเหมือนใคร
อีตานี่ อาจจะดูแปลกๆ แต่ก้อไม่ได้ทำให้ตัวเอง และใครเดือดร้อน

วันนี้ได้รู้ตักกับคำว่าเด็กแนวมากขึ้น ทั้งรูปธรรมและนามธรรม
ในทางรูปธรรมก้อเห็นได้ด้วยตา อย่างเดียร์ นี่แหละ
เพื่อนอุ๊อีกหลายคนก้อติสต์เอาการ ใช่ย่อย
หลายคนหลายแนวบ่คล้อย ตามทาง คนอื่น
ยึดแนวทางตนเองเป็นหลัก แม้นแปลก กูเซ้วลฟ์ (self)
ไม่สนไม่เบียดเบียนผู้อื่น สุขใจ ก้อพอ
(เฮ้ย! นี่กรูก้อเป็นร่างทรง 'องค์ติสท์' ได้เหมือนกันว่ะ = องค์ติสท์ลง)

ส่วนทางนามธรรมก็จากการ์ตูน Flash ของอ๊ะ (เพื่อนอุ๊อีกแว้วว)
แต่ก่อนเข้าใจว่า เด็กแนวคือคนแต่งตัวเซอร์ๆ ทำอะไรเซอร์ๆ ต้องพูดชิว ชิว
ขำขำ จริงดิ .. อะไรทำนองเนี๊ยะ
แต่วันนี้ค้นพบนิยามเด็กแนวจากการ์ตูนของอ๊ะว่า เด็กแนว ก้อคือมีแนวทางเป็นของตัวเอง
รู้จักและยอมรับแนวทางของตัวเอง แล้วมั่นใจในความเป็นตัวเอง ... อืม เข้าใจล่ะ

จริงๆแล้วศิลปะอยู่ที่แนวคิดต่างหาก ศิลปะไม่ใช่การวาดรูป ไม่ใช่การประพันธ์ ไม่ใช่ประติมากรรม
แต่มันคือแนวคิดที่ถูกถ่ายทอดออกมาในรูปแบบต่างๆ น่ะเอง
(จากโต๊ส เพื่อนอุ๊อีกเช่นกาน)

^____,*

Tuesday, March 15, 2005

. . .


เนื่องจากตามกำหนดเดิมต้องส่งด็อกคิวเมนต์โปรเจควันนี้ ...

เมื่อวานจึงไปทำงาน ..

..สาย..

..เที่ยง..

..บ่าย..

..เย็น..

..มืด..

..ดึก..

เลยไม่ได้กลับบ้าน ...

(บรรยากาศการทำงานสบายๆ เพราะคี่โปรเจคแท้ๆ )


ตีหนึ่ง .. ไปซื้อหนมเซเว่นกะแตง เพื่อนฝากซื้อของบานเลย ส่วนใหญ่อาหารที่ฝากซื้อจะเป็นเครือ่งดื่ม
อาธิ นม ไส้กรอก กาแฟ บีทาเก้น (ตอนแรกฟังเป็นไฮเนเก้น แล้วทำไมให้เงินมายี่สิบวะ O_o) ไอเฟิร์ม
แบกกันกล้ามขึ้นทีเดียว (แม่งหนัก)


ตีสอง .. นั่งบิ๊วท์ด้วยเพลง ชักเอาไม่อยู่ ความง่วงมีไพออริตี้สูงกว่าความสุนทรีย์ของเสียงเพลง
เพลงมันฟังมาหลายรอบด้วยแหละ อยากหาเพลงใหม่ๆฟัง
เลยแอบเข้าไปเครื่องไอ้เก๋ ดูดเพลงมาเพียบ เพลงเพราะๆทั้งน้านน โหะ โหะ ..
เดินไปตามบักอาร์ทห้องไอแซค เบนซ์ กี นั่งกรึ่มอยู่ ธ่อเอ๊ยที่แท้ก้อไฮเนเก้น เมื่อกี้บอกว่าน้ำเก๊กฮวย เชื่อไปแล้วนะนั่นน่ะ นั่งกินเม็ดฟักทอง ฟังปรัชญาเบนซ์ .. "แกมองไปรอบๆ แล้วให้จำบรรยากาศนี้เอาไว้ ต่อไปไปทำงานแล้วจะไม่มีความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว" .. (เมาป่าววะเนี่ย)


ตีสาม .. + ประมาณสามสิบนาที ไฟดับ !! ช๊อค !! ทั้งวงการ
ดูท่าทีซักหน่อย เผื่อดับสิบนาที ขำ ขำ
เปิดประตูออกมาสูดอากาศข้างนอกอีกครั้ง (ครั้งที่สองแสนแปด เห็นจะได้)
เพื่อนเพียบ .. บรรยากาศจากเมื่อกี้ที่เงียบเหงา ดูวังเวง
ตอนนี้ครึกครื้น อย่างกะเรียนภาคค่ำแหนะ ประกอบกับฝนตก อากาศเย็นๆ แต่ยุงแม่งเยอะ
ตอนนี้มีเพื่อนบางคนกลับบ้าน ไปใช้ไฟบ้านทำงานต่อ บางคนก้อทำงานต่อไปด้วยอานิสงแบตฯโน๊ตบุ๊ค
บางคนงีบ บางคนเมาท์แตก แต่กลุ่มเด็ก MML มันตั้งวงเล่าเรื่องผีกัน เห็นพวงมันแล้วเหมือนบรรยากาศเที่ยวต่างจังหวัด
พอจะรุ่งสางมันเปลี่ยนมาเล่าเรื่องตลกกัน .. อันนี้คนในวงบอกมา ..
ส่วนข้าพเจ้าก้อไปนั่งเล่นกะเพื่อนห้องข้างๆ


หกโมงเช้า .. ไฟยังไม่มา ยังคงนั่งคุยกันอยู่ เด็ก MML เริ่มเข้าห้องไปงีบ
ตอนนีเริ่มมีเด็กห้องฮาร์ดแวร์ ออกมานอนตรงระเบียง .. จึงเห็นโพลาร์แบร์เกยตื้นเป็นบุญตา .. อิอิ
เอก (ซุปเปอร์เอก - เสียงหมื่นลี้) เดินเสื้อเปียกมาแต่ไกล .. มันไปตีปิงปองมา .. (คิดว่าไปเต้นแอโรบิคมานะเนี่ย)


เจ็ดโมง .. + ประมาณครึ่งชั่วโมง กลับบ้านนอนดีกว่ากรู


zZzzzzZzZzzzZzzzZ คร่อก zzzZZZzzzZzzZzzzZzzzZzz ฟี้ ZzzZzzzzZZzzzzZ


ชอบประสบการณ์วันนี้ง่ะ มันรู้สึกอุ่นใจ ไม่ว้าเหว่ ฮาๆ ง่วงๆ เขินๆ งงๆ ยิ้มๆ หึๆ หนุกๆ

แถมๆ : Courage is not the absence of fear, but the judgement that there is something more important than fear. จาก Princess Diaries 2